Dydaktyka i jej podział cz. 19

Po większej części szkoły zawodowe nie wychowują, lecz pracują z materiałem już wychowanym. Dlatego dydaktyka wyklucza je ze swego zakresu. O urządzeniu ich i sposobie uczenia w nich stanowi praktyczna potrzeba, a to normuje się podług zawodu, do którego przygotowują. Jedne z nich dają teoretyczne wykształcenie zawodowe uczniom, którzy poprzednio przeszli praktykę zawodową. Drugie uczą zawodu praktycznie i dają przy tym teoretyczne wykształcenie. Pierwszy typ przeważa np. w Niemczech, drugi u nas. Ponieważ teoria powstała z praktyki przez abstrahowanie doświadczenia, pierwszy typ jest naturalniejszy i wypada mu przyznać pierwszeństwo, co rozumiał już w starożytności Arystoteles, mówiąc, że ludzie się uczą wykonując.

Dydaktyka zajmuje się tylko szkołami wychowawczymi. Te dzielą się na dwie grupy tj. szkoły niższe i wyższe.

Szkoły niższe nazywają się lud o we mi, elementarnymi albo pospolitymi. Z tych nazw nazwa pospolite jest najstosowniejszą, ponieważ określa dobitnie stanowisko tych szkół w hierarchii dydaktycznej.